Nurkowanie jest zaliczane do jednego ze sportów ekstremalnych, ale oczywiście musi wtedy spełnić określone wymogi. Zazwyczaj nurkowanie ekstremalne polega na nurkowaniu bez żadnego sprzętu, tylko na wstrzymanym oddechu (tak zwane freediving). W normalnych warunkach jest to jednak sport bardzo popularny i dość bezpieczny, często traktowany jako forma rekreacji. Istnieje mnóstwo rodzajów nurkowania: snorkeling, czyli podziwianie podwodnego świata przy użyciu maski, fajki oraz płetw. Należy w tym wypadku unosić się tuż przy powierzchni wody, gdyż fajka jest dość krótka. Dalej: n. bezdechowe, czyli freediving, płetwonurkowanie – może się ono odbywać do głębokości 40 metrów, a zaczynać nurkować mogą już dzieci w wieku 10-12 lat, oczywiście na znacznie mniejszych głębokościach i koniecznie pod opieką instruktora, techniczne (dekompresyjne), przeznaczone tylko dla osób o wzorowym stanie zdrowia. Jest ono zdecydowanie bardziej skomplikowane, gdyż wymaga użycia różnego typu mieszanin do oddychania pod wodą. Nurkowanie dekompresyjne odbywa się na znacznie większych głębokościach. Innym ciekawym sposobem nurkowania jest nurkowanie wrakowe, czyli powiązane z penetrowaniem wraków zatopionych statków. Bardzo niebezpieczne i tylko dla profesjonalistów przeznaczone jest nurkowanie jaskiniowe. Nie ma wtedy możliwości wynurzenia się pionowo na powierzchnię, a zdarza się, że jaskinie są bardzo rozległe. Nurkowanie jest także traktowane jako praca, nazywane jest wtedy n. komercyjnym. Kandydaci na nurków zawodowych są specjalnie szkoleni i muszą odznaczać się wyjątkowymi umiejętnościami psychofizycznymi oraz być w stanie pracować w bardzo niekorzystnych, podwodnych warunkach. Najtrudniejszy rodzajem nurkowania jest nurkowanie saturowane, gdzie gazy wchłonięte przez organizm są na granicy norm. Nurkowanie wymaga użycia specjalnego sprzętu: maski, fajki, płetw, butli, kamizelki wypornościowej, skafandra, ciężarków, głębokościomierza, tabel nurkowych, manometru, latarki, ewentualnie narzędzi tnących.
